De moederwond en liefdesrelaties: waarom je jezelf verliest in de liefde (en hoe je jezelf terugvindt)

“Waarom trek ik steeds dezelfde soort partner aan?”

“Waarom geef ik alles in een relatie, maar voel ik me leeg en ongezien?”

“Waarom voelt het einde van een relatie als het einde van mezelf?”

Als deze vragen je bekend voorkomen, is het goed mogelijk dat je – vaak onbewust – te maken hebt met de gevolgen van de moederwond. In dit artikel neem ik je mee in wat de moederwond is, hoe deze zich uit in liefdesrelaties en wat er mogelijk is als je deze wond bewust gaat helen.

Wat is de moederwond?

De moederwond ontstaat wanneer een meisje opgroeit met een moeder die haar niet emotioneel kon spiegelen, beschermen of ondersteunen. Dit kan komen door generatietrauma, onverwerkt verdriet, psychische problemen of een moeder die zelf niet geleerd heeft hoe ze liefdevol aanwezig kan zijn.

De moederwond is geen beschuldiging aan moeders, maar een erkenning van het gemis dat ontstaat wanneer een kind niet veilig gehecht raakt. Dat gemis vertaalt zich later in hoe je je hecht aan anderen – vooral in liefdesrelaties.

De moederwond in liefdesrelaties

De liefde die je als kind nodig had maar niet kreeg, ga je vaak als volwassene zoeken bij een partner. Zonder dat je het doorhebt, hoop je alsnog gezien, gehoord en geliefd te worden – op de manier waarop je moeder dat niet kon geven.

Typische patronen die hieruit voortkomen:

• Pleasen en aanpassen om liefde vast te houden
• Moeite met grenzen aangeven uit angst voor afwijzing
• Jezelf verliezen in de ander – je identiteit hangt af van de relatie
• Verlangen naar redding of emotionele symbiose
• Een diepgewortelde angst om verlaten te worden
  
  

Je partner wordt onbewust een vervangende ouderfiguur. En zolang die ander jouw pijn niet ‘heelt’, blijf je in een cyclus van aantrekken en afstoten, hoop en teleurstelling.

Relatiebreuk als herhaling én kans op heling

Een relatiebreuk raakt dan niet alleen het verlies van een partner, maar opent ook de oude wond: het gevoel van afwijzing, eenzaamheid, tekortschieten. Het verdriet lijkt soms buitenproportioneel, maar dat komt omdat het niet alleen over het nu gaat – het raakt je kindstuk.

Toch zit juist daar ook de sleutel. Want als je dit beseft, kun je stoppen met zoeken buiten jezelf. Je kunt gaan rouwen om wat je als kind hebt gemist, in plaats van het te blijven najagen in volwassen relaties.

Van herhaling naar heling

Het helen van de moederwond vraagt om zelfcompassie, rouw en bewustwording. Het betekent dat je leert:

• Je eigen behoeftes serieus te nemen
• Je innerlijke kind te erkennen en verzorgen
• Grenzen te stellen zonder schuldgevoel
• Liefde te geven aan jezelf, in plaats van jezelf te verlaten voor de ander
• Te stoppen met pleasen en te kiezen voor echtheid
  

Heling is geen quick fix. Maar elke stap naar binnen brengt je dichter bij de vrouw die zich niet langer hoeft te verliezen in liefde – omdat ze zichzelf heeft teruggevonden.

Tot slot

De moederwond verklaart geen alles, maar het kan wél veel helder maken. Zeker wanneer je jezelf steeds verliest in relaties, je afhankelijk voelt van de goedkeuring van de ander, of worstelt met diepe angst om alleen te zijn.

Als je dit herkent, weet dan: je bent niet alleen. Deze wond is pijnlijk, maar ook de poort naar echte, volwassen liefde – in verbinding met jezelf én met een ander.

Wil je hiermee aan de slag?
In mijn coachtrajecten werk ik met vrouwen die klaar zijn om deze patronen te doorbreken. We werken met innerlijk kindwerk, systemisch werk en lichaamsgerichte oefeningen om niet alleen inzicht te krijgen, maar ook echt te voelen en te helen.

Neem contact op voor een gratis kennismakingsgesprek.