Afsluiten en opnieuw beginnen
Vorige week kwam de vakantieperiode ten einde. En wat eindigt maakt plaats voor iets nieuws, in dit geval een nieuw schooljaar, een nieuw sportseizoen en activiteiten op het gebied van werken en ondernemen. Normaal gesproken neem ik altijd even goed de tijd om hierbij stil te staan voor mezelf, maar om allerlei redenen had ik daarvoor nu niet de gelegenheid. En dat heb ik meteen gemerkt!

Aflsuiten en opnieuw beginnen
Vorige week kwam de vakantieperiode ten einde. En wat eindigt maakt plaats voor iets nieuws, in dit geval een nieuw schooljaar, een nieuw sportseizoen en activiteiten op het gebied van werken en ondernemen. Normaal gesproken neem ik altijd even goed de tijd om hierbij stil te staan voor mezelf, maar om allerlei redenen lukte dat nu niet. En dat heb ik meteen gemerkt!
Mijn vakantie was begonnen op Rhodos, samen met mijn zoon, de zon, en de zee. Alles wat ik me maar wensen kon. Ondanks dat het niet de eerste keer was dat we samen op vakantie gingen, liep het toch anders dan verwacht. Ook al hebben we echt een mooie vakantie gehad, mijn ‘oude’ onzekerheid als moeder en het gevoel dat het zwaar is om het allemaal alleen te moeten doen overvielen me.
De laatste vakantieweek stond dit jaar in het teken van familie. Met ouders die niet in Nederland wonen en mijn zus en neef ook niet om de hoek, gebeurt het zelden dat we allemaal samen zijn. Dat maakte het zo bijzonder dat we dat nu wel konden. Maar liefst zes dagen, samen op een vakantiepark in Drenthe. Het was mooi, maar ook intensief. Alles heeft de revue gepasseerd: gezellig eten en drinken, activiteiten in de omgeving, lachen, huilen en de onvermijdelijke ergernissen waren uiteraard ook vertegenwoordigd. En dan komt er ook weer een einde aan.
Alles wat ik deze vakantie had meegemaakt, nam ik met me mee de eerste werkweek in. Het was een zware energie, niet wat je nodig hebt als je er ‘opgeladen en vol frisse moed’ tegenaan wilt. Ik voelde me moe, inspiratieloos en eerlijk gezegd alweer toe aan vakantie.
Dit weekend heb ik daarom maar even vrij gepland, om toch nog uitgebreid stil te staan bij alles wat er voorbij was gekomen tijdens de vakantieweken. De mooie momenten, de zware (want die waren er ook) en het afscheid. Letterlijk afscheid nemen van mijn familie die ik de komende tijd weer ga moeten missen, maar ook afscheid van deze vakantie. Een tijd die nooit meer terugkomt. Die we vanaf nu als herinnering met ons meenemen.
Met alle gevoelens die daar ook bij komen kijken. Blijdschap, genieten, maar ook spijt. Had ik in een bepaalde situatie maar anders gereageerd. Of schaamte, dat ik het toch soms nog zo verdomd moeilijk vind om het alleen te moeten doen en dat juist zo’n vakantie me daarmee confronteert. Dit alles heeft het nodig om gezien en doorvoeld te worden en de juiste plek te krijgen in mijn innerlijke wereld. Zodat er weer ruimte ontstaat voor nieuwe energie. Om nieuwe ervaringen aan te kunnen gaan. Om me goed te kunnen verbinden met dat wat op mijn pad komt. Dat ik de zin en enthousiasme weer kan voelen en dat ik daar met mijn volle aandacht bij aanwezig kan zijn.
Daarom even pas op de plaats. Niet er zomaar aan voorbij gaan, maar er echte aandacht voor hebben. En daar mag best was zelfcompassie en mildheid aan worden toegevoegd. Het ìs namelijk soms ook zwaar om als moeder alleen op vakantie te gaan. Naast de dankbaarheid voor alles wat we samen nog meemaken mag dat ook bestaan. Dat erkennen geeft lucht. En in die ruimte kan ik de energie voor het nieuwe alweer voelen opborrelen.
In mijn praktijk zie ik het ook. We willen vaak snel vooruit. Na je relatiebreuk meteen weer doorgaan, of jezelf niet de ruimte gunnen echt goed te herstellen van je burn-out.
Nieuwe plannen maken, een frisse start…
Maar écht opnieuw beginnen lukt pas, als je ook echt afsluit wat achter je ligt.
Afsluiten betekent:
- stilstaan bij wat er is geweest
- erkennen wat pijn deed én wat waardevol was
- afscheid nemen, zodat je ruimte maakt voor het nieuwe
Pas dan ontstaat er lucht. Rust. Een bodem om te bouwen.
Zonder dat je verleden als onzichtbare last blijft meesluipen.
Als je goed afsluit, kun je je ook met open hart verbinden met wat komt.
Met jezelf. Met de mensen om je heen. Met een nieuw verhaal.
Voel je dat iets in je verleden je tegenhoudt om verder te gaan met het nieuwe? Dan kan het helpen dit goed te onderzoeken, zodat je het echt goed kunt afsluiten en weer ruimte hebt voor de energie om een nieuw begin te maken. Ik help je hier graag bij. Neem contact op voor een vrijblijvende kennismaking.
Geef een reactie