De dagen dat mijn zoon bij zijn vader was, voelde het alsof de grond onder me wegzakte. Alleen in mijn huis, zonder iemand om voor te zorgen, wist ik soms niet hoe ik de tijd moest doorkomen. Paniek kon me verlammen. In de weekenden verschool ik me onder een dekentje en liet ik Netflix eindeloos doorspelen om maar even niet te voelen. Het verlies van wat mijn familie, mijn thuis was geweest, was te zwaar. De angst dat er geen plekje meer voor mij was op de wereld deed daar een schepje bovenop.

Maar diep vanbinnen knaagde er iets anders: schaamte. Mijn relatie van vijftien jaar was voorbij. Een relatie waarvoor ik alles had gegeven, waarin ik mezelf opzij had gezet en offers had gebracht. Ik had gevochten en gefaald. Verdriet, schaamte, boosheid en diepe teleurstelling overspoelden me op onverwachte momenten. Toch sprak ik er met niemand over. Aan de buitenkant zag je niets, maar vanbinnen droeg ik een last die veel te zwaar werd.

Te zwaar om alleen te dragen

Na een half jaar gaf mijn lichaam het op. Ik kon niet meer. Burn-out. Het was het begin van een lange weg naar herstel. In die periode voelde ik opnieuw eenzaamheid, maar op een andere manier. Ik had nergens energie voor. Een gesprek was vaak al te veel. Alles wat ik nog had, bewaarde ik voor mijn zoon. Zodra hij de deur uit was, stortte ik in. Ik raakte nog verder in een isolement.

Het keerpunt kwam toen ik hulp zocht. Met steun van professionals leerde ik mijn emoties onder ogen te komen, om mijn verlies te rouwen en stap voor stap nieuwe manieren te vinden om met mijn gevoelens om te gaan. Langzaam ontdekte ik mijn hulpbronnen: wandelen in de natuur, muziek luisteren, gezelschap van een huisdier, en soms simpelweg het delen van mijn verhaal. Die bronnen hielpen me om weer energie en plezier in het leven te vinden.

Eenzaamheid kan me nog steeds overvallen, vooral in de weekenden zonder mijn zoon. Die leegte blijft. Maar inmiddels weet ik hoe ik mezelf kan opvangen. Dankzij mijn hulpbronnen zak ik er niet meer in weg. Ze houden me overeind en geven me de kracht om door te gaan.

Een boodschap voor jou

Misschien herken je dit. Misschien voel jij je ook overweldigd door eenzaamheid, na je scheiding of tijdens een burn-out. Wat ik je wil meegeven is dit: praat erover. Met iemand in je omgeving, je huisarts, een coach of bij initiatieven in je buurt. Je hoeft het niet alleen te dragen. En je bent niet alleen.

Ben je net gescheiden en voel je de leegte die ik ook heb ervaren? Met mijn traject ZielsKracht help ik je om je balans en zelfvertrouwen stap voor stap terug te vinden.
Herken je jezelf meer in de eenzaamheid en het isolement van een burn-out? Dan is mijn traject ZielsVuur misschien passend voor jou.

Veel kracht en liefde gewenst aan iedereen die worstelt met eenzaamheid. ❤️